Wat een verhalen!
Blijf op de hoogte en volg Esmée
01 Augustus 2012 | Ghana, Kumasi
Daar ben ik weer, ik heb weer een hoop om te vertellen dit blog.
Luuc heeft al een paar dagen last van haar bovenkaak en gisteren, dinsdag dus, werd dat te erg.Dus hebben we onze contactpersoon van Syto, me, myself and I Mister Kingsley genaamd, gebeld en hij stuurde ons naar een ziekenhuis waar een tandarts zou moeten zitten. Eenmaal daar aangekomen was er geen tandarts, maar konden ze ons wel doorsturen naar een groot ziekenhuis waar wel een tandarts was. Al snel waren we aan de beurt, het onderzoek koste wel twaalf cedi! Dat is dus vijf euro, een lachertje!
Ik ging mee als vertaal machine, moest van Luuc duidelijk zeggen dat ze niet ineens wat mochten gaan doen maar dat ze dat eerst moesten overleggen, ze was niet helemaal op haar gemak. Uiteindelijk bleek het haar verstandskies te zijn, dus kregen we een receptje voor een mondspoeling met wat antibiotica erin. De assistent die ons de weg ging wijzen pakte haar tas uit een glazen vitrine en luuc was helemaal happy zoals een kind op sinterklaasavond; ze keek me lachend aan en vroeg me met een big smile en glinsterende ogen: "Krijgen we een tas?" Jullie hadden erbij moeten zijn!
Vervolgens hebben we dik twee uur zitten wachten totdat we aan de beurt waren voor dat medicijn, maar we hadden hem uiteindelijk. Toen door voor een rontgenfoto, maar die waren al dicht. Om drie uur 's middags... Maarja, this is africa denken we dan maar! Wel minder fijn om te zien was de dode zwangere vrouw op een brancard die voor ons uitgereden werd en later iedereen bij stond te huilen, maar ik begin het me al minder aan te trekken op de een of andere manier, ik vraag me af hoe ik me thuis ga voelen, denk dat ik dan wel een tikje na krijg... Maar dat zien we dan wel weer.
Gisterenavond hebben we uitgedacht wat we met al het sponsorgeld doen. We hebben deuren en ramen gekocht, als het goed is zijn die geplaatst als we terugkomen. Maandag hebben we kleding gekocht, dat hebben we vandaag uitgedeeld, daar ga ik straks weer wat over vertellen. We hebben 400 palmbomen gekocht, ga ik straks ook over vertellen en we gaan naar een klein dorpje waar een andere Nederlander zit, Rianne, waar ze nieuwe bekers, borden, pannen etc. nodig hebben omdat hun drinken al uit de beker is voordat ze alles ophebben vanwege de gaten. Ook hebben we van het resterende geld besloten onze host-pa nieuwe schoolbanken te geven, voor in het nieuwe lokaal. Precies alles op!
Vanochtend zijn we met Arianne, een Nederlands meisje bij ons op het project, en Lucas, een Ghanees die dat allemaal organiseerd,naar een village(klein dorpje) gegaan om de gekochte en gesponsorde kleding uit te gaan delen. Ik had 100 ballonnen mee, ik dacht dat ik wel genoeg had, ik wilde de laatste 50 bij ons in de buurt uitdelen, em zo'n 35 potloden. Vechten, vechten en nog eens vechten! Heb haast m'n pink gebroken bij de laatste ballon. Niet normaal! Moeders met kinderen op hun rug die vechten, kleine kinderen worden omver geduwd en ik werd zowat onder de voet gelopen. Niet normaal. Wat ik zei, de laatste ballon, hoewel ik dat niet had gezegd, werd om gevochten als wilde beesten! En daar zat m'n pinkje dus tussen, die achterover geklapt werd. Maarja, als je nooit iets krijgt, is te begrijpen, dus laten we ze het maar weer vergeven...
Vervolgens het familie huis in, om de kleding aan de wezen te geven en daar zag ik toch een poepie van een baby'tje. Wel bij zijn ouders, er wonen niet alleen maar wezen, maar die was dus letterlijk om op te vreten! Ik kreeg hem in m'n handen, Emanuel heet hij, en ik was de eerste Obruni(blanke) die hem vasthield. Toch wel leuk. Toen vroegen ze de naam van m'n man, aangezien ik hier voor de zekerheid tegen iedereen zeg dat ik getrouwd ben. Ik denk dat ze die misschien wilde vernoemen ofzo, want later vroegen ze mijn naam en toen zeiden ze dat de E dan van mijn naam was enzo. Echt om mee naar huis te nemen dat ventje!
Vervolgens mee geweest naar Arianne's hostfamilie, die echt super gezellig zijn, om daar kleding aan de wezen te geven, ook wat van de pakjes van luuc, die kunnen de kinderen aan naar de kerk.
Nu het verslag van de palmbomen, dat is niet zo lang, gelukkig want ik typ een aardig verslag weer geloof ik.
Dezelfde Lukas heeft een groot stuk land gekocht waar een ander dorpje van leeft. Palmbomen zorgen voor goede winst, omdat bijna alles kan worden gebruikt en dat zorgt voor een betere economie. Het verhaal duurt langer, maar ik vertel het maar even zo. Daarom hebben wij besloten 400 palmbomen te kopen en aan hun te schenken. Ze hebben er nog veel meer nodig, misschien willen we in NL een actie of iets dergelijks opzetten, maar dat zien we dan wel weer!
We hebben nu ook besloten hoe onze laatste dagen eruit gaan zien: Donderdag en vrijdag zijn we in het weeshuis, vrijdag middag vertrekken we voor een nachtje naar Lake Bossomtwe, een bekend meer hier om zaterdag de verjaardag van Willemijn te vieren. Zondag willen we terug zijn om met onze hostfamilie naar de kerk te gaan. Maandag de laatste dag in het weeshuis en dinsdag ochtend reizen we naar Rianne in Akwatia om daar de spullen uit te delen en daar slapen we een nachtje. Woensdag gaan we dan naar Accra waar we in hetzelfde hostel zitten als aan het begin van onze reis. Zaterdagochtend vliegen we dan naar huis.
We vinden het werk dat wij doen zoals dat van vandaag, meer voldoet aan ons doel. We hebben nu ook zoveel dingen kunnen doen met het geld dat wij liever onze dagen aan zoiets besteden dan aan dagen doorbrengen in het weeshuis, dat is nou niet echt duurzaam, je geeft alleen liefde. Niet dat dat niets waard is, maar nu heb ik eindelijk het gevoel dat ik mijn doel hier ga bereiken!
Een heerlijke preek weer van mijn kant, ik heb trouwens wat foto's op facebook staan, die stonden op Lucianne's camera, daar kunnen jullie op kijken en anders even vragen aan iemand met facebook!
Dit was het weer, tot snel!
xxx
Luuc heeft al een paar dagen last van haar bovenkaak en gisteren, dinsdag dus, werd dat te erg.Dus hebben we onze contactpersoon van Syto, me, myself and I Mister Kingsley genaamd, gebeld en hij stuurde ons naar een ziekenhuis waar een tandarts zou moeten zitten. Eenmaal daar aangekomen was er geen tandarts, maar konden ze ons wel doorsturen naar een groot ziekenhuis waar wel een tandarts was. Al snel waren we aan de beurt, het onderzoek koste wel twaalf cedi! Dat is dus vijf euro, een lachertje!
Ik ging mee als vertaal machine, moest van Luuc duidelijk zeggen dat ze niet ineens wat mochten gaan doen maar dat ze dat eerst moesten overleggen, ze was niet helemaal op haar gemak. Uiteindelijk bleek het haar verstandskies te zijn, dus kregen we een receptje voor een mondspoeling met wat antibiotica erin. De assistent die ons de weg ging wijzen pakte haar tas uit een glazen vitrine en luuc was helemaal happy zoals een kind op sinterklaasavond; ze keek me lachend aan en vroeg me met een big smile en glinsterende ogen: "Krijgen we een tas?" Jullie hadden erbij moeten zijn!
Vervolgens hebben we dik twee uur zitten wachten totdat we aan de beurt waren voor dat medicijn, maar we hadden hem uiteindelijk. Toen door voor een rontgenfoto, maar die waren al dicht. Om drie uur 's middags... Maarja, this is africa denken we dan maar! Wel minder fijn om te zien was de dode zwangere vrouw op een brancard die voor ons uitgereden werd en later iedereen bij stond te huilen, maar ik begin het me al minder aan te trekken op de een of andere manier, ik vraag me af hoe ik me thuis ga voelen, denk dat ik dan wel een tikje na krijg... Maar dat zien we dan wel weer.
Gisterenavond hebben we uitgedacht wat we met al het sponsorgeld doen. We hebben deuren en ramen gekocht, als het goed is zijn die geplaatst als we terugkomen. Maandag hebben we kleding gekocht, dat hebben we vandaag uitgedeeld, daar ga ik straks weer wat over vertellen. We hebben 400 palmbomen gekocht, ga ik straks ook over vertellen en we gaan naar een klein dorpje waar een andere Nederlander zit, Rianne, waar ze nieuwe bekers, borden, pannen etc. nodig hebben omdat hun drinken al uit de beker is voordat ze alles ophebben vanwege de gaten. Ook hebben we van het resterende geld besloten onze host-pa nieuwe schoolbanken te geven, voor in het nieuwe lokaal. Precies alles op!
Vanochtend zijn we met Arianne, een Nederlands meisje bij ons op het project, en Lucas, een Ghanees die dat allemaal organiseerd,naar een village(klein dorpje) gegaan om de gekochte en gesponsorde kleding uit te gaan delen. Ik had 100 ballonnen mee, ik dacht dat ik wel genoeg had, ik wilde de laatste 50 bij ons in de buurt uitdelen, em zo'n 35 potloden. Vechten, vechten en nog eens vechten! Heb haast m'n pink gebroken bij de laatste ballon. Niet normaal! Moeders met kinderen op hun rug die vechten, kleine kinderen worden omver geduwd en ik werd zowat onder de voet gelopen. Niet normaal. Wat ik zei, de laatste ballon, hoewel ik dat niet had gezegd, werd om gevochten als wilde beesten! En daar zat m'n pinkje dus tussen, die achterover geklapt werd. Maarja, als je nooit iets krijgt, is te begrijpen, dus laten we ze het maar weer vergeven...
Vervolgens het familie huis in, om de kleding aan de wezen te geven en daar zag ik toch een poepie van een baby'tje. Wel bij zijn ouders, er wonen niet alleen maar wezen, maar die was dus letterlijk om op te vreten! Ik kreeg hem in m'n handen, Emanuel heet hij, en ik was de eerste Obruni(blanke) die hem vasthield. Toch wel leuk. Toen vroegen ze de naam van m'n man, aangezien ik hier voor de zekerheid tegen iedereen zeg dat ik getrouwd ben. Ik denk dat ze die misschien wilde vernoemen ofzo, want later vroegen ze mijn naam en toen zeiden ze dat de E dan van mijn naam was enzo. Echt om mee naar huis te nemen dat ventje!
Vervolgens mee geweest naar Arianne's hostfamilie, die echt super gezellig zijn, om daar kleding aan de wezen te geven, ook wat van de pakjes van luuc, die kunnen de kinderen aan naar de kerk.
Nu het verslag van de palmbomen, dat is niet zo lang, gelukkig want ik typ een aardig verslag weer geloof ik.
Dezelfde Lukas heeft een groot stuk land gekocht waar een ander dorpje van leeft. Palmbomen zorgen voor goede winst, omdat bijna alles kan worden gebruikt en dat zorgt voor een betere economie. Het verhaal duurt langer, maar ik vertel het maar even zo. Daarom hebben wij besloten 400 palmbomen te kopen en aan hun te schenken. Ze hebben er nog veel meer nodig, misschien willen we in NL een actie of iets dergelijks opzetten, maar dat zien we dan wel weer!
We hebben nu ook besloten hoe onze laatste dagen eruit gaan zien: Donderdag en vrijdag zijn we in het weeshuis, vrijdag middag vertrekken we voor een nachtje naar Lake Bossomtwe, een bekend meer hier om zaterdag de verjaardag van Willemijn te vieren. Zondag willen we terug zijn om met onze hostfamilie naar de kerk te gaan. Maandag de laatste dag in het weeshuis en dinsdag ochtend reizen we naar Rianne in Akwatia om daar de spullen uit te delen en daar slapen we een nachtje. Woensdag gaan we dan naar Accra waar we in hetzelfde hostel zitten als aan het begin van onze reis. Zaterdagochtend vliegen we dan naar huis.
We vinden het werk dat wij doen zoals dat van vandaag, meer voldoet aan ons doel. We hebben nu ook zoveel dingen kunnen doen met het geld dat wij liever onze dagen aan zoiets besteden dan aan dagen doorbrengen in het weeshuis, dat is nou niet echt duurzaam, je geeft alleen liefde. Niet dat dat niets waard is, maar nu heb ik eindelijk het gevoel dat ik mijn doel hier ga bereiken!
Een heerlijke preek weer van mijn kant, ik heb trouwens wat foto's op facebook staan, die stonden op Lucianne's camera, daar kunnen jullie op kijken en anders even vragen aan iemand met facebook!
Dit was het weer, tot snel!
xxx
-
01 Augustus 2012 - 21:20
Ome Henk:
Es, vijf euro is al snel een paar maaltijden, toch? Of een cursus? -
02 Augustus 2012 - 12:21
Henk Granneman:
Hallo Esmeé,
Bedankt dat je Lucianne in het ziekenhuis heeft bijgestaan.
En dat het geholpen blijkt te hebben.
Ja, je gaat "maar"4 weken naar Ghana, en in het begin is het aftasten waar je terecht komt en wat belangrijk is.
Ik ben blij voor jullie dat je in die 4 weken zoveel nuttige dingen heb kunnen doen.
Succes komende dagen en pas goed op elkaar.
Groetjes van iedereen aan idereen.
Henk Granneman -
02 Augustus 2012 - 12:48
Mama:
Goed bezig meisje! die hersens van jou zullen zeker op z'n kop staan na al deze ervaringen. Wat denk je...zou er ooit een vervolg komen?
xxmama
-
02 Augustus 2012 - 13:43
Joop:
ES! BEN JE BIJNA WEER THUIS! Ö!
Obruni, ik dacht dat dat een normale naam was, xD
hahaha! ik ga even je foto's bekijken of Facebook!
x -
02 Augustus 2012 - 14:43
0ma V/d Coterlet.:
Hoi Esmee,
Wat een ervaring,wat heb jij straks veel te vertellen.Jongentje Edan niet mee brengen hoor.!!
Breng dan Paul maar mee.
Esmee ,Palmbomen wat een goed idee,ik doe mee.!!
Liefs oma.
-
02 Augustus 2012 - 20:20
Biep:
heey esmee ik vind het heel mooi om je verslagen te lezen ,je maakt nu wel wat mee, ervaring om nooit te vergeten yoehoeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee
-
03 Augustus 2012 - 12:30
Oma V/d Coterlet:
Hoi Esmee,
Ik heb nog vergeten te vertellen ,ik ga twee dagen naar Petra en Aart in Heerde.Aart is jarig, 70 jaar.Ik ga er morgen heen,
Groeten van Petra & Aart .kus van oma. -
03 Augustus 2012 - 17:21
Opa En Oma Vedder:
Hoi Esmee wij wensen jullie nog een fijne week wij gaan er nog een weekje tussen uit wij wensen jullie een goede reis naar huis en zien volverwachting uit naar je thuis komst.
xxx opa en oma. -
04 Augustus 2012 - 17:42
Esmée Van De Coterlet:
Ome Henk: 5 euro is dus zo'n 12 cedi. Dat is voor sommigen hier een weekloon ja, maar voor ons is het toch echt niets!
(schoon)ome Henk: natuurlijk ga ik mee, samen uit samen thuis toch?
Mama: Ja, ik zal wel wat tijd nodig hebben om het te verwerken, maar ik zou ook graag eens een weeshuis in NL opzoeken, ik denk dat het wat betreft het geven van liefde niet hee anders is. Er komt geen vervolg, maar ik wil wel kijken wat ik vanuit NL nog voor Ghana kan doen.
Joop: begin je me dan toch te missen?:D
Oma C; als ik er eentje meeneem is het Kwame, een lichamelijk gehandicapt jongetje, hij heeft m'n hart gestolen. Doe Aart en Petra de groetjes van me!
Bieb: Nee dit raak ik nooit meer kwijt!
Oma V: dankjewel, waar gaan jullie heen?
xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
