Thuis!

Zo lieve mensen, de laatste blog heeft lang op zich laten wachten, dat weet ik!

Toch, voor de mensen die het nog leuk vinden heb ik nog wel wat te melden!

Vrijdag was onze laatste dag in Ghana, we zijn lekker een marktje op geweest en hebben nog een dag genoten op het strand. 's avonds zijn we niet meer weg geweest omdat Luuc en ik de volgende dag vroeg moesten vertrekken.

En toen begon het gedonder: Ik werd ziek! Ik werd 's nachts een half uurtje voor de wekker wakker en was duizelig, diarree en overgeven. Jaja, leuk vooruitzicht als je terug moet vliegen naar Nederland! Gelukkig kon ik wat O.R.S. binnenhouden, dat is tegen uitdroging. We hadden met syto afgesproken dat ze ons op zouden halen, we gingen namelijk voor geen goud een taxi pakken om half 4 's nachts! Syto bracht ons naar het vliegveld, ik kon amper lopen, dus dat ging leuk worden!

Luuc heeft alles geregeld, ik kon alleen maar op de wc zitten en overgeven. En toen kwam het ergste, naar het vliegtuig lopen. Ik wist dat ik niet mocht laten zien dat ik ziek was, maar een paar meter voor het vliegtuig stortte ik in. En ja hoor, daar kwamen scrheeuw en co, die mij gingen vertellen dat ik met hun mee moest. Waarop Luuc even heel duidelijk zei dat ik dan niet mee mocht met het vliegtuig! Dat gingen we dus niet laten gebeuren, ik heb die lieve meneer uitgelegd dat ik echt niet ziek ga zijn in Afrika als ik dat ook in Nederland kan zijn, heb me losgerukt en ben naar de trap gelopen. Die trap leek de mount everest wel, maar ik ben bovenaan gekomen! In het vliegtuig kreeg ik koorts aanvallen en heb ik Luuc lekker bang gemaakt, maar na wat immodium capsules begon ik me beter te voelen! Yes! De plannen voor een ziekenhuis bezoek had ik namelijk al in m'n hoofd zitten!

Via Marokko vlogen we naar Nederland. Daar ging de landing niet bepaald soepel en dus was Esméetje weer misselijk. Dat interesseerde me op dat moment geen bal, ik ben gaan racen naar de uitgang! Daar moesten we natuurlijk een eeuw op de koffers wachten, maar uiteindelijk hadden we ze! En toen... Ging zo'n lastpak ze controleren! Duurde voor m'n gevoel eeuwen, maar uiteindelijk konden we gaan en kon ik racen naar Rickie! 'k Weet dan ook de helft niet meer, ik liet m'n koffers gewoon staan en ben lekker in z'n armen gesprongen! Heeeeeeeeeeeerlijk moment! Daarna zijn we naar huis gegaan en na twee donkerbruine boterhammen en een groot glas melk voelde ik me weer top!

Opa en oma's, schoonouders en natuurlijk Rick zijn nog even gebleven, daarna zijn wij even naar Luuc gegaan, haar paps had gerookte zalm!

Maandag zijn Rick en ik een midweekje weg geweest naar Duitsland, nu is het echte leven weer begonnen!

Ik hoop dat jullie genoten hebben van mijn blogs, bedankt voor jullie lieve reacties al die tijd!

Dikke kus!!!